Οδηγός για Κονιάκ και Μπράντι

Η παραγωγή του πρέπει να αναζητηθεί στον 17ο αιώνα όταν Ολλανδοί έμποροι αποφάσισαν να συμπυκνώσουν το κρασί των Κάτω Χωρών, που δεν είχε τα επίπεδα αλκοόλ, ούτε τις προδιαγραφές για εξαγωγές και επίπονα ταξίδια. Κάπως έτσι και με αφορμή εμπορικής φύσης, αφού το νέο ποτό ήταν βολικό περιέχοντας σε μικρό όγκο περισσότερο αλκοόλ, γεννήθηκε το μπράντι με τους πρώτους του πότες να είναι Ολλανδοί και Άγγλοι ναυτικοί. 

Για την παραγωγή του μπράντι απαιτείται μια πολύπλοκη και αυστηρή διαδικασία και οι παράγοντες που καθορίζουν την ποιότητα αυτού που θα πλημμυρίσει τον ουρανίσκο μας είναι η γη, το κλίμα, ο χρόνος, η διπλή απόσταξη, τα δρύινα βαρέλια παλαίωσης και φυσικά η τέχνη με την οποία οι παραγωγοί, τους διαχειρίζονται. 

 Από τις ποικιλίες των σταφυλιών που χρησιμοποιούνται, τη διαδικασία απόσταξης, το χρόνο παλαίωσης που ξεκινά από τα τρία χρόνια για να φτάσει έως και τα σαράντα ή περισσότερα, μέχρι τον τύπο και την ηλικία των δρύινων βαρελιών στα οποία αποκτά τον τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα του, αλλά και την παραμικρή λεπτομέρεια που μπορεί κανείς να φανταστεί, όλα βάζουν το δικό τους λιθαράκι για την απόλαυση που πλημμυρίζει τα ποτήρια μας. 

Αν και έχει επικρατήσει να αναφερόμαστε στο μπράντι ως κονιάκ, τα πράγματα είναι μάλλον αντίστροφα. Το κονιάκ είναι ένα μπράντι, όντας ταυτόχρονα το μοναδικό που έχει δικαίωμα στην ονομασία προέλευσης. Μονάχα λοιπόν το μπράντι που προέρχεται από την περιοχή του Κονιάκ μπορεί να πάρει την ονομασία αυτή, κάτι που έχει να κάνει κυρίως με την προνομιούχο γη και λιγότερο με τον τρόπο και την τεχνική της απόσταξης και παραγωγής. 

Η κατοχύρωση μάλιστα αυτή έγινε πολλά χρόνια μετά την απόσταξη και τη δημιουργία του πρώτου μπράντι, λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, για να ξεκινήσει μια διαδρομή που περιείχε από τις μεγάλες στιγμές δόξας όταν Γάλλοι ευγενείς κράδαιναν τα μεγάλα φουσκωτά ποτήρια-σύμβολα της εποχής, μέχρι τα δύσκολα διαστήματα με την κατανάλωσή του να μειώνεται μέχρι και την περασμένη δεκαετία, για να φτάσουμε στο σήμερα. 

Κλασσικό Vs Μοντέρνο 

Το μπράντι επιστρέφει, έχει πλέον γίνει της μόδας και το φανατικό του κοινό βρίσκει συνεχώς νέους οπαδούς ανάμεσα σε κάθε κοινωνική τάξη. Κι αυτό γιατί αφενός ο μανδύας του απρόσιτου που το περιέβαλε από το μακρινό παρελθόν έχει πάψει να το καλύπτει και αφετέρου επειδή οι εταιρίες που το παράγουν άρχισαν να το πλασάρουν με πιο ανοιχτόμυαλες πολιτικές, κάνοντάς το ελκυστικό σε περισσότερο κόσμο και αγορές. 

Τα περί ιεροσυλίας όταν το ευγενές απόσταγμα χύνεται πάνω σε βραχάκια πάγου ή ανακατεύεται με χυμούς και αναψυκτικά έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν, τα κοκτέιλ που το περιέχουν πληθαίνουν όπως και όσοι τα λαχταρούν και το μπράντι είναι πλέον ένα ποτό ελκυστικό για κάθε γούστο. 

Το κύρος του κλασσικού συναντά τη γοητεία του μοντέρνου και όσο κι αν ο υπογράφων συνεχίζει να προτιμά το πρώτο, υπάρχουν στιγμές που υποκύπτει στη δροσιά της δεύτερης... Ειδικά όταν με τις φετινές θερμοκρασίες, δύσκολα ψάχνει κανείς καταφύγιο στη ζεστασιά του. 

Ο διαχρονικός τρόπος 

Όσοι κι αν είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να απολαύσει το μπράντυ, όσα πρόσωπα του κι αν γνωρίσει, κάθε πότης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να το δοκιμάζει πρώτα σκέτο κάθε φορά, με τον κλασσικό τρόπο. 

Τα πολύ μεγάλα ποτήρια-μπαλόνια μπορεί να αποπνέουν χλιδή και γκλαμουριά που οι νεοέλληνες λατρεύουν να επιδεικνύουν, όμως δεν είναι τα πλέον κατάλληλα. Κι αυτό γιατί οι μεγάλες επιφάνειες αναδεικνύουν κυρίως τον αλκοολικό παράγοντα καλύπτοντας τους αρωματικούς. Ιδανικές είναι οι μικρές τουλίπες που γεμίζονται περίπου στο ένα τρίτο του ύψους τους αν τις γείρετε σε οριζόντια θέση και γεμίσετε μέχρι λίγο πριν το χείλος τους. 

Η φουσκίτσα δε χρειάζεται να θερμανθεί, κυρίως όπως το κάνουν ορισμένα μπαρ χρησιμοποιώντας τις μηχανές του καφέ (!) που τείνουν να ζεματίσουν τα ποτήρια. Το μπράντι πίνεται σε θερμοκρασία δωματίου και τα χέρια μας είναι ικανά κρατώντας και μόνο το ποτήρι στη ζεστή παλάμη να φέρουν το περιεχόμενό του στην επιθυμητή κατάσταση. 

Για να μυρίσουμε τα αρώματα που αναδύονται δεν προσπαθούμε να χώσουμε τη μύτη μας μέσα στο ποτήρι. Χρειάζεται μια σχετική απόσταση για να μην περιοριστεί η όσφρηση από το αλκοόλ που ανεβαίνει προς τα πάνω. Μετά την πρώτη προσπάθεια, αναδεύουμε ελαφρά τη φούσκα για να απελευθερωθούν και τα υπόλοιπα αρώματα και ξαναμυρίζουμε. 

Παρατηρήστε το μοναδικό χρώμα καθώς αναδεύετε το ποτήρι σας, γνωρίζοντας πάντως πως αυτό εκτός από τον τύπο του βαρελιού οφείλεται και στην καραμέλα που επιτρέπεται να προστεθεί κατά την παραγωγή πάντα σε μικρές προκαθορισμένες ποσότητες για τη μεγαλύτερη τέρψη των ματιών. Μια καλή ένδειξη για το πόσο έχει παλαιωθεί το μπράντι θα σας δώσουν οι κηλίδες που παραμένουν στα τοιχώματα του ποτηριού. Αυτές από τα νεαρά μπράντι δε θα αντέξουν για πολύ, επιστρέφοντας προς τα κάτω πιο γρήγορα. 

Παίρνουμε την πρώτη μικρή γουλιά και καθώς την κατευθύνουμε στον ουρανίσκο, ρουφάμε και μικρή ποσότητα αέρα, κρατώντας το μπράντι αρκετά στο στόμα και περιστρέφοντας το για ικανό διάστημα ώστε να αδυνατίσει η αλκοολική αίσθηση και να γευτούμε όλα όσα έχει να μας προσφέρει. 

Η αίσθηση των πρώτων γουλιών ενός καλού μπράντι είναι κάτι το μοναδικό και κυριαρχεί στο στόμα, αφήνοντας στη συνέχεια μια εξαιρετική και μακρά επίγευση που το αναδεικνύει σε ποτό λατρείας για τους ορκισμένους του οπαδούς. 

Όπως κάθε τι πολύτιμο, το μπράντι πίνεται με αργούς ρυθμούς και δεν συνίστανται μεγάλες δόσεις και υπερβολές. Όση ζεστασιά, γλυκιά ζαλάδα και ευθυμία μπορεί να φέρει, άλλο τόσο "επικίνδυνο" μπορεί να αποδειχτεί αν ξεπεραστούν τα όρια. Ακόμα και γεροί πότες, έχουν σίγουρα να θυμούνται εμπειρίες μεθυσιών με μπράντι και παρά το ότι μιλάμε για ένα από τα πιο ευγενή και φίνα αποστάγματα, παρά το ότι στη γλώσσα τους είναι "τίμιος" παίκτης, είναι πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο στο να το "δαμάσει" κανείς. 

Αυτό για τους μυημένους είναι μια ακόμα παράμετρος που συμπληρώνει τη γοητεία του, προσθέτει στην πρόκληση της απόλαυσής του και το φέρνει μαζί με όλες τις άλλες του αρετές στην κορυφή της προτίμησης. Το "Απολαύστε Υπεύθυνα" που συνοδεύει κάθε διαφήμιση για αλκοόλ, βρίσκει στο μπράντι την πιο σωστή του εφαρμογή. 

Το μπράντι στα 00's

Εκτός από τον παραδοσιακό τρόπο απόλαυσης του μπράντι, την πολύ καλή παρέα που μπορεί να κάνει αλληλοσυμπληρώνοντας αρώματα με ένα καλό πούρο, εκτός της χρήσης για επιδόρπια και γλυκίσματα, ο βασιλιάς των ποτών έχει εδώ και μερικά χρόνια και ένα πιο μοντέρνο πρόσωπο. 

Έτσι θα το δείτε να σερβίρεται με πάγο και τόνικ, αναψυκτικά και χυμούς, αλλά και σαν βάση ή συμπληρωματικό για πάρα πολλά κοκτέιλ που πρωταγωνιστούν σε μπαρ ακόμα και στο μέχρι πρότινος άβατο για το μπράντι των κλαμπ, στα οποία πλέον τριγυρνά με μεγάλη άνεση, έχοντας βγει για τα καλά από την αφάνεια του παρελθόντος, ως θαμώνας στα μέρη διασκέδασης. 

Μπορεί το νέο αυτό πρόσωπο με το οποίο πλασάρεται το μπράντι να έχει να κάνει και με την πολιτική των εταιριών που θέλησαν να βρουν τρόπους να το κάνουν ελκυστικότερο και πιο προσιτό σε μεγαλύτερο κοινό και αγορές, όμως το κονιάκ πραγματικά είναι εξαιρετικό ποτό και στις νέες του εκδοχές. Η στροφή μοντερνισμού ήταν άλλωστε απαραίτητη για να πετάξει το μπράντι από πάνω του το χαρακτήρα που το κρατούσε δέσμιο και στένευε τους δρόμους γνωριμίας με το ευρύ κοινό. 

Συνεχίζω να το πίνω σκέτο τις περισσότερες φορές, θεωρώ όμως και τις μοντέρνες του παραλλαγές από τις καλύτερες που μπορεί να απολαύσει κανείς και κατά τη γνώμη μου ακόμα και σαν συστατικό κοκτέιλ κερδίζει τη "μάχη" με τα υπόλοιπα ποτά που κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στην κατανάλωση στα μαγαζιά. 

Λίγοι θα μπορέσουν να αντισταθούν στα κοκτέιλ με μπράντι και σαμπάνια που έχουν την τιμητική τους τις γιορτινές μέρες, ούτε σε αυτά με βάση το κεχριμπαρένιο ποτό παρέα με κάθε είδους χυμούς και λικέρ, ενώ ακόμα και ένα απλό Metaxa με πάγο και τόνικ μπορεί να γίνει εθιστικότατη συνήθεια. 

Κατά την παλαίωση του μπράντι στα δρύινα βαρέλια μια ποσότητα της τάξης του 3% εξατμίζεται. Είναι το περίφημο "partie des anges", το μερίδιο των αγγέλων που έχουν μεταξύ άλλων και το προνόμιο να βρίσκονται παντού και να απολαμβάνουν πρώτοι τον βασιλιά των αποσταγμάτων. 

Με τους άγγελους να είναι ακόμα και ποσοτικά οι μεγαλύτεροι καταναλωτές του μπράντυ, εμείς οι κοινοί θνητοί θα πρέπει να είμαστε το λιγότερο ευτυχείς για το δικό μας μερίδιο στην απόλαυση... 

ΠΗΓΗ: oneman.gr